Μια κόρη όταν λέει στη μητέρα της, πως όλα στη ζωή πηγαίνουν στραβά....
Η μητέρα οφείλει να την κοιτάξει στα μάτια , να την αγκαλιάσει, να την αφήσει να μιλήσει και να της προτείνει να φτιάξουν ένα όμορφο κέικ...
Γιατί μπορεί και η δική σας κόρη να έγραψε χάλια στο διαγώνισμα των Αρχαίων ή των Μαθηματικών, η σχέση της να έλαβε τέλος, να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας, να απολύθηκε από την εργασία της, να ψάχνει για δουλειά και να συνεχίζει να είναι άνεργη...
Να περνά οποιαδήποτε δυσκολίες,ακόμα και ασήμαντες για τα δικά σας μάτια, όμως οφείλετε,είναι καθήκον σας να παρηγορήσετε το παιδί σας, με ηρεμία, γαλήνη, νηφαλιότητα και πάνω από όλα ένα όμορφο παράδειγμα....
Να την κοιτάξετε στα μάτια, να την αγκαλιάσετε στοργικά, να της πείτε τα τετριμμένα για τις δυσκολίες και τα εμπόδια της ζωής και προτείνετέ της να φτιάξετε μαζί ένα υπέροχο κέικ σαν αυτό της ιστορίας μας....
Κάποτε μια κόρη είχε προβλήματα στενοχωριόταν για τις δυσκολίες και τα εμπόδια ,που υπήρχαν στην Ζωή της και πηγαίνει στην μητέρα της για να της μιλήσει...
Η μητέρα την κοιτάζει στα μάτια τρυφερά και της λέει :
«Θα φτιάξω ένα υπέροχο κέικ!»,την αγκαλιάζει γλυκά, και πάνε στην κουζίνα, ενώ η κόρη κάνει προσπάθεια να χαμογελάσει.
Καθώς η μητέρα ετοιμάζει τα σκεύη και τα υλικά, η κόρη κάθεται απέναντί της στον πάγκο.
Η μητέρα οφείλει να την κοιτάξει στα μάτια , να την αγκαλιάσει, να την αφήσει να μιλήσει και να της προτείνει να φτιάξουν ένα όμορφο κέικ...
Γιατί μπορεί και η δική σας κόρη να έγραψε χάλια στο διαγώνισμα των Αρχαίων ή των Μαθηματικών, η σχέση της να έλαβε τέλος, να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας, να απολύθηκε από την εργασία της, να ψάχνει για δουλειά και να συνεχίζει να είναι άνεργη...
Να περνά οποιαδήποτε δυσκολίες,ακόμα και ασήμαντες για τα δικά σας μάτια, όμως οφείλετε,είναι καθήκον σας να παρηγορήσετε το παιδί σας, με ηρεμία, γαλήνη, νηφαλιότητα και πάνω από όλα ένα όμορφο παράδειγμα....
Να την κοιτάξετε στα μάτια, να την αγκαλιάσετε στοργικά, να της πείτε τα τετριμμένα για τις δυσκολίες και τα εμπόδια της ζωής και προτείνετέ της να φτιάξετε μαζί ένα υπέροχο κέικ σαν αυτό της ιστορίας μας....
Κάποτε μια κόρη είχε προβλήματα στενοχωριόταν για τις δυσκολίες και τα εμπόδια ,που υπήρχαν στην Ζωή της και πηγαίνει στην μητέρα της για να της μιλήσει...
Η μητέρα την κοιτάζει στα μάτια τρυφερά και της λέει :
«Θα φτιάξω ένα υπέροχο κέικ!»,την αγκαλιάζει γλυκά, και πάνε στην κουζίνα, ενώ η κόρη κάνει προσπάθεια να χαμογελάσει.
Καθώς η μητέρα ετοιμάζει τα σκεύη και τα υλικά, η κόρη κάθεται απέναντί της στον πάγκο.
Η μητέρα ρωτά,
“Γλυκιά μου, θα ήθελες ένα κομμάτι κέικ;”
Η κόρη απαντά, “Φυσικά, μαμά! Ξέρεις ότι μου αρέσει πολύ!”
“Εντάξει…”
λέει η μητέρα,
“Πιες λίγο λάδι!” Έκπληκτη η κόρη απαντά,
“Τί;!; Με τίποτα!!!”
“Tί θα έλεγες για δυο ωμά αυγά;”
Η κόρη απαντά, “Με δουλεύεις;”
“Λιγάκι αλεύρι;”
“Όχι μαμά! Θα με πιάσει η κοιλιά μου!”
Η μητέρα λέει,
“Όλα αυτά τα υλικά είναι άψητα και έχουν άσχημη γεύση, αλλά αν τα βάλεις μαζί
και τα ψήσεις…
…Φτιάχνουν ένα υπέροχο κέικ!”
Ο Θεός εργάζεται με τον ίδιο τρόπο.
Όταν αναρωτιόμαστε, γιατί μας υποχρεώνει να περνάμε δυσκολίες,
δεν αντιλαμβανόμαστε το πού θα μας βγάλουν ή τί θα μας φέρουν.
Μόνο Εκείνος γνωρίζει…
και ΔΕΝ μας αφήνει να πέσουμε.
Δεν χρειάζεται να αρκεστούμε στα ωμά υλικά: να του έχουμε εμπιστοσύνη…
και θα δούμε να βγαίνει από αυτά, κάτι που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε !
Ο Θεός μας αγαπάει τόσο πολύ…
Μας στέλνει λουλούδια κάθε άνοιξη…
… Μετά από κάθε Ηλιοβασίλεμα, έρχεται μια υπέροχη Ανατολή…
… και κάθε φορά που χρειάζεσαι να μιλήσεις…
είναι Πάντα εκεί για να σ’ ακούσει!
Μπορεί να ζει οπουδήποτε θέλει μέσα στο σύμπαν…
αλλά διαλέγει να ζεί μέσα στην καρδιά σου!
Η κόρη απαντά, “Φυσικά, μαμά! Ξέρεις ότι μου αρέσει πολύ!”
“Εντάξει…”
λέει η μητέρα,
“Πιες λίγο λάδι!” Έκπληκτη η κόρη απαντά,
“Τί;!; Με τίποτα!!!”
“Tί θα έλεγες για δυο ωμά αυγά;”
Η κόρη απαντά, “Με δουλεύεις;”
“Λιγάκι αλεύρι;”
“Όχι μαμά! Θα με πιάσει η κοιλιά μου!”
Η μητέρα λέει,
“Όλα αυτά τα υλικά είναι άψητα και έχουν άσχημη γεύση, αλλά αν τα βάλεις μαζί
και τα ψήσεις…
…Φτιάχνουν ένα υπέροχο κέικ!”
Ο Θεός εργάζεται με τον ίδιο τρόπο.
Όταν αναρωτιόμαστε, γιατί μας υποχρεώνει να περνάμε δυσκολίες,
δεν αντιλαμβανόμαστε το πού θα μας βγάλουν ή τί θα μας φέρουν.
Μόνο Εκείνος γνωρίζει…
και ΔΕΝ μας αφήνει να πέσουμε.
Δεν χρειάζεται να αρκεστούμε στα ωμά υλικά: να του έχουμε εμπιστοσύνη…
και θα δούμε να βγαίνει από αυτά, κάτι που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε !
Ο Θεός μας αγαπάει τόσο πολύ…
Μας στέλνει λουλούδια κάθε άνοιξη…
… Μετά από κάθε Ηλιοβασίλεμα, έρχεται μια υπέροχη Ανατολή…
… και κάθε φορά που χρειάζεσαι να μιλήσεις…
είναι Πάντα εκεί για να σ’ ακούσει!
Μπορεί να ζει οπουδήποτε θέλει μέσα στο σύμπαν…
αλλά διαλέγει να ζεί μέσα στην καρδιά σου!
Να θυμάστε πάντα τα λόγια του Malal al-Din Rumi:
«Το ανθρώπινο ον είναι ένας οίκος φιλοξενίας.
Κάθε πρωί και μια νέα άφιξη:
μια χαρά, μια μελαγχολία, μια κακία,
κάποια στιγμιαία συνειδητοποίηση, έρχεται σαν απρόσμενος επισκέπτης.
Καλωσόρισε και περιποιήσου τες όλες!
Ακόμη κι αν είναι ένα πλήθος από λύπες,
οι οποίες βιαίως αδειάζουν τον οίκο σου από την επίπλωσή του,
ακόμη και τότε, να συμπεριφέρεσαι σε κάθε επισκέπτη με τιμή.
Μπορεί να σε καθαρίζει για κάποια νέα ευχαρίστηση.
Τη σκοτεινή σκέψη, το ίδιο, τη ντροπή, την κακία,
συνάντησέ τες στην πόρτα γελώντας, και κάλεσέ τες μέσα.
Να είσαι ευγνώμων για οποιονδήποτε έρχεται,
διότι κάθε επισκέπτης έχει αποσταλεί σαν οδηγός από το υπερπέραν. »
Εύχομαι από καρδιάς σε όλους τους αναγνώστες και η δική σας μέρα να είναι σαν «ένα κομμάτι γευστικό, χορταστικό , υπέροχο κέικ!»