Σαν σήμερα, 29/5/1922,ήρθε στη ζωή , ένας από τους σημαντικότερους μουσικοσυνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ου αιώνα, ο ελληνικής καταγωγής Ιωάννης Ξενάκης
και διεθνώς γνωστός σαν Iannis Xenakis
(29 Μαΐου 1922 – 4 Φεβρουαρίου 2001).
(29 Μαΐου 1922 – 4 Φεβρουαρίου 2001).
που σταδιοδρόμησε στο χώρο της πρωτοποριακής μουσικής στη Γαλλία.
Λίγα λόγια για τον μουσικοσυνθέτη:
Ο Ιωάννης Ξενάκης, εργάστηκε στην Γαλλία σαν αρχιτέκτονας και, παράλληλα, συνέχισε τις σπουδές του στη μουσική, με σημαντικότερη την επαφή του με τον Ολιβιέ Μεσιάν.
Κατά την περίοδο 1947 - 1959 συνεργάστηκε με το διάσημο γάλλο αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ στο σχεδιασμό σημαντικών έργων.
Το 1953 παντρεύτηκε τη Φρανσουάζ, δημοσιογράφο και συγγραφέα μυθιστορημάτων και βιογραφιών, με την οποία απέκτησε μία κόρη.
Το 1953 παντρεύτηκε τη Φρανσουάζ, δημοσιογράφο και συγγραφέα μυθιστορημάτων και βιογραφιών, με την οποία απέκτησε μία κόρη.
Το πρώτο μουσικό έργο , που θεωρείται Ορόσημο, είναι οι «Μεταστάσεις’ το έτος 1954,στο οποίο αρχίζει να χρησιμοποιεί μαθηματικές και αρχιτεκτονικές έννοιες στη μουσική δομή και να προβάλλει τις «ηχητικές μάζες».
Η βασική ιδέα της μουσικής του Γιάννη Ξενάκη είναι ο μετασχηματισμός των διαφόρων μαθηματικών σχέσεων που εκφράζουν το σύμπαν σε μουσικούς ήχους χρησιμοποιώντας για αυτόν τον σκοπό ένα σύνολο εργαλείων. Συνήθως για να επιτευχθεί αυτό χρησιμοποιείται ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος βοηθάει με διάφορους υπολογιστικούς τρόπους στην κατασκευή του κομματιού, αν και την όλη επιλογή του υλικού την κάνει ο ίδιος ο συνθέτης.
Σε όλο του το έργο στρέφεται προς την αρχαιοελληνική φιλοσοφία. Συνέθεσε έργα για μπαλέτο, φωνητικά - χορωδιακά για μεικτά μέσα και πολύτεχνα, έργα για ορχήστρα, μουσική δωματίου, ηλεκτρονική, μουσική για αρχαίο δράμα κ.ά. Ανάμεσα στα περίπου 130 έργα του περιλαμβάνονται τα «Λιθόπρακτα»,«Ψάφπα», «Περσέφασσα», «Πλειάδες», «Ανατολή - Δύση», «Ορέστεια» κ.ά.
Ασχολήθηκε συστηματικά με τη μεταφορά στη μουσική των μαθηματικών «Νόμων των πιθανοτήτων», ενώ επινόησε τον όρο «Στοχαστική μουσική», που βασίζεται στην ιδέα ανάπτυξης του ηχητικού υλικού, με στατικούς μέσους όρους «προς ένα στόχο». Σαν βάση για τη μουσική του σύνθεση χρησιμοποίησε τουλάχιστον 15 μαθηματικές θεωρίες.
Με το έργο «Ωμέγα» έκλεισε τον κύκλο της μεγάλης δημιουργικής πορείας του. Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 2001 στο Παρίσι, ενώ είχε ανακηρυχτεί διδάκτωρ και καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής και τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις.
Διαβάστε περισσότερα στο αφιέρωμά μου το 2014: http://logotexnikoperiboli.blogspot.gr/2014/05/blog-post_29.html
Περισσότερα για κείνον στο Αρχείο της ΕΡΤ:
