Σαν σήμερα στις 5-1-1932 γεννήθηκε ο Ουμπέρτο Έκο, ο Ιταλός σημειωτιστής, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας και μυθιστοριογράφος.
Φημολογείται ότι το επώνυμο Εκο είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων Ex Coelis Oblatus, που σημαίνει «θεϊκό δώρο».
Γεννήθηκε στην Αλεσσάντρια του Πιεμόντε το 1932. Από το 1975 έχει την έδρα του Καθηγητή Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ενώ από το 1988 είναι πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Είναι συγγραφέας πολλών μελετών και δοκιμίων, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο.
Με τα ακαδημαϊκά γραπτά του ο Έκο εστιάζει στη σημειολογία και στις επιπτώσεις της στην κοινωνία. Μελέτησε σε βάθος τις κοινωνίες από τον Μεσαίωνα ως σήμερα και τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις γλώσσες, στα σύμβολα και στην κοινωνική ανάπτυξη. Από τότε ως σήμερα έχει γράψει δεκάδες δοκίμια
«Πώς γίνεται μια διπλωματική εργασία»,
«Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας»,
«Κήνσορες και θεράποντες»
(πρωτότυπος τίτλος στα ιταλικά "apocalittici e integrati),
«Ο υπεράνθρωπος των μαζών»,
«Θεωρία της σημειωτικής»,
«Η Αποκάλυψη του Ιωάννη»,
«Πέντε ηθικά κείμενα»,
«Δεύτερο ελάχιστο ημερολόγιο»,
«Η ποιητική του Τζέιμς Τζόις»,
«Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει» ,
ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες.
«Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας»,
«Κήνσορες και θεράποντες»
(πρωτότυπος τίτλος στα ιταλικά "apocalittici e integrati),
«Ο υπεράνθρωπος των μαζών»,
«Θεωρία της σημειωτικής»,
«Η Αποκάλυψη του Ιωάννη»,
«Πέντε ηθικά κείμενα»,
«Δεύτερο ελάχιστο ημερολόγιο»,
«Η ποιητική του Τζέιμς Τζόις»,
«Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει» ,
ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες.
Ο Έκο έχει στραφεί σε πολιτιστικές μελέτες και ερευνά τον ρόλο της γλώσσας και της λογοτεχνίας στην κοινωνία, καθώς και την επίδραση της κοινωνίας στη λογοτεχνία και στη γλώσσα.
Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Σημειολογικών Μελετών.
Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Σημειολογικών Μελετών.
Τα κυριότερα μυθιστορήματά του είναι:
(Το όνομα του Ρόδου - 1980,
Το Εκκρεμές του Φουκώ - 1988,
Το νησί της προηγούμενης μέρας - 1994,
Μπαουντολίνο - 2001,
Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα - 2006,
Το κοιμητήριο της Πράγας – 2010
Όταν έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα «Το όνομα του Ρόδου», οι εκδότες του υπολόγιζαν τις πωλήσεις γύρω στα 30.000 αντίτυπα. Και, φυσικά, δεν φαντάζονταν ποτέ τα 9.000.000 αντίτυπα που πώλησε τελικά το βιβλίο, σε διεθνές επίπεδο, το οποίο έκανε τον συγγραφέα γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο.
Το Εκκρεμές του Φουκώ - 1988,
Το νησί της προηγούμενης μέρας - 1994,
Μπαουντολίνο - 2001,
Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα - 2006,
Το κοιμητήριο της Πράγας – 2010
Όταν έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα «Το όνομα του Ρόδου», οι εκδότες του υπολόγιζαν τις πωλήσεις γύρω στα 30.000 αντίτυπα. Και, φυσικά, δεν φαντάζονταν ποτέ τα 9.000.000 αντίτυπα που πώλησε τελικά το βιβλίο, σε διεθνές επίπεδο, το οποίο έκανε τον συγγραφέα γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο.
Να τονίσουμε εδώ, πως ο Έκο γνωρίζει και μιλάει άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, που χρησιμοποιεί πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του ως σήμερα έχει κερδίσει πολλές τιμητικές διακρίσεις και έχει κάνει δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες.
Με αφορμή την επέτειο γεννήσεώς του σας γνωστοποιούμε τα κυριότερα από τα γνωμικά του:
«Οι θρησκευτικοί θεσμοί δεν φοβούνται τίποτα περισσότερο από το γέλιο και ότι τίποτα δεν είναι πιο φοβιστικό από τους ανθρώπους που δεν βλέπουν τη θρησκεία τους ως μία ακόμη ανάμεσα στις άλλες και θέλουν οι συνάνθρωποί τους να την ασπαστούν ή να τους απαγορεύσουν να την αμφισβητούν».
Ουμπέρτο Εκο στο "Ονομα του Ρόδου"
"Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο.
Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει."
«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.
Ο πολιτισμός δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, αλλά, πολλές φορές, την επικυρώνει. Όσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει. »
«Έχω φτάσει να πιστεύω πως όλος ο κόσμος είναι ένα αίνιγμα, ένα άκακο αίνιγμα που έγινε τρομερό από τη δική μας τρελή προσπάθεια να το ερμηνεύσουμε λες και κρύβεται η αλήθεια από κάτω του.»
«Ο ανόητος είναι περιζήτητος, ιδίως στις κοσμικές συγκεντρώσεις. Φέρνει τους πάντες σε αμηχανία, μα προσφέρει ευκαιρίες για σχόλια. Στη θετική μορφή του είναι διπλωματικός. Μιλάει εκτός θέματος ακόμη και για τις γκάφες των άλλων, στρέφοντας αλλού τη συζήτηση. Ωστόσο δεν μας ενδιαφέρει, δεν είναι ποτέ δημιουργικός, μηρυκάζει, επομένως ποτέ δεν έρχεται να φέρει χειρόγραφα σ'έναν εκδοτικό οίκο. Ο ανόητος δεν λέει ότι η γάτα γαβγίζει, μιλάει για τη γάτα όταν οι άλλοι μιλούν για το σκύλο. Λαθεύει στους κανόνες της συζήτησης, κι όταν λαθεύει ωραία είναι υπέροχος. Νομίζω ότι πρόκειται για απειλούμενο είδος, είναι φορέας κυρίως αστικών αρετών. Του χρειάζεται ένα σαλόνι Βερντυρέν, ή μάλλον μια οικία Γκερμάντ. Τα διαβάζετε ακόμη αυτά εσείς οι φοιτητές;»
«Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη.»
«Κάθε φορά που ένας ποιητής, ένας ιεροκήρυκας, ένας αρχηγός, ένας μάγος ξεστομίζει ασυναρτησίες, η ανθρωπότητα ξοδεύει αιώνες αποκρυπτογραφώντας το μήνυμα.»
«Τίποτε δεν δίνει σ’ έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο κουράγιο από το φόβο ενός άλλου.»
«Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν από αυτούς και καμιά φορά αντί για αυτούς.»
«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις.»
«Η υπερβολική συσσώρευση στοιχείων κιτς αποτελεί μια αξιοσημείωτη υφολογική πρόταση.»
«Το ρόδο είναι τόσο πλούσιο σε νοήματα, που δεν του έχει μείνει πια σχεδόν κανένα νόημα.»
«Η μετάφραση είναι η τέχνη της αποτυχίας.»
«Όταν οι άνθρωποι σταματούν να πιστεύουν στο Θεό, δεν είναι ότι δεν πιστεύουν πια τίποτα. Πιστεύουν στα πάντα.»
«Η μαζική κουλτούρα είναι αντι-κουλτούρα.»
«Οι κρίσεις πουλάνε καλά.»
«Κωμικό είναι η κατανόηση του αντιφατικού. Χιούμορ είναι η υποψία γι’ αυτό.»
