«ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΚΑΙ ΜΑΣ...ΜΟΥΤΖΩΝΟΥΝ!»
Του Στυλιανού Συρμόγλου
Την ίδια ώρα που οι πολιτικές γλώσσες παραδείσους υπόσχονταν και για χρόνια εμοίραζαν στο φτωχολόι τούτου του τόπου σαράντα πέντε ουρανούς, και σήμερα μας μιλάνε για έξοδο από τα μνημόνια και επίλυση των εθνικών μας θεμάτων, με την κοινωνία να αθροίζει ομοιώματα συμφορών και με χαρακτήρες ιερογλυφικούς να ζωγραφίζει στο πρόσωπό της ένα χαμόγελο αμηχανίας, ακόμη και τα αρχαία αγάλματα μας γυρίζουν την πλάτη και μας...μουτζώνουν!..
Η μοίρα τούτου του τόπου γραμμένη σε ωμοπλάτες Ελλήνων φοράει το πρόσωπο χιλιάδων ετών, αλλά ο χρόνος στάζει πλέον νεκρός από τα στόματα τους πάνω στα προπατορικά λάθη και η ανάσα τους μυρίζει αιχμαλωσία, με τους Αγίους Πάντες να τους βγάζουν τη γλώσσα, ενώ μονοπόδαροι δαίμονες να τραγουδούν: Ευλογημένοι οι πολιτικοί μασκαράδες τούτου του τόπου...
Κάθε λαός έχει τον ουρανό του. Και τα όνειρα τούτου του λαού μείνανε κρεμασμένα στα μπαλκόνια. Δεν αφήσανε να ανοίξει τα χέρια του και να αγκαλιάσει τον κόσμο. Του τα κόψανε.
Ελληνίζουσα γλώσσα από τότε μονάχα με το θεό του μιλούσε. Από τότε κρατάει στην αγκαλιά του ένα κομμένο χέρι αρχαίου αγάλματος που τον μουτζώνει!..
Χιλιάδες πανσέληνες νύχτες είδαν τον τόπο τούτο να μεγαλουργεί. Και τώρα ένα μεγάλο παρελθόν, εμφανίζεται δίχως μέλλον. Το πνεύμα της αβεβαιότητας επιφέρεται έρημο υπεράνω της χώρας, νεφέλη δίχως μορφή. Μέσα του όμως κατοικεί η ψυχή κάποιων επίμονων Ελλήνων, που ζητάει λύτρωση, που δεν αρκείται να παίζει με φιγούρες πολιτικών καραγκόζηδων και με χάρτινους αετούς, όταν από τον Ελληνα του σήμερα κλέψανε και το τελευταίο πάνινο τόπι. Αυτό που έκρυβε τα όνειρά του!..
Δείτε περισσότερα άρθρα του στο Φβ:
