Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά, που έπιασες τον εαυτό σου να λέει ευχαριστώ;
Ευχαριστώ για την ημέρα που σου δώρισε ο Δημιουργός.
Ευχαριστώ, που είμαι και σήμερα ζωντανός, που είμαι καλά, που μπορώ να δω τον ήλιο, τον ουρανό, την θάλασσα,
Ευχαριστώ για την ημέρα που σου δώρισε ο Δημιουργός.
Ευχαριστώ, που είμαι και σήμερα ζωντανός, που είμαι καλά, που μπορώ να δω τον ήλιο, τον ουρανό, την θάλασσα,
να σκεφτώ λογικά, να μυρίσω ένα λουλούδι,
να πω ευχαριστώ για τον σύντροφο, που έχω πλάι μου,
για τα παιδιά μου, τους γονείς μου, τα αδέλφια μου,τους υπέροχους συναδέλφους και φίλους μου…
Για όλα αυτά που θεωρείς αυτονόητα και δεδομένα…
Και όμως τίποτε από όλα αυτά δεν είναι δικά σου, όλα τα δανείστηκες προσωρινά, μέχρι να φύγεις από τον εφήμερο και μάταιο τούτο κόσμο…
Τίποτε δεν μας ανήκει, τίποτε μ’ ακούς!
Τίποτε και μεις βουλιάζουμε κάθε μέρα στην αδράνεια, την μιζέρια, την κακομοιριά της αρνητικής καθημερινότητας…
Εστιαζόμαστε στα πράγματα που δεν έχουμε ,αντί να είμαστε ευγνώμονες για όλα αυτά τα μικρά και ασήμαντα για κάποιους , αλλά τελικά τόσο σημαντικά!
Σήμερα ένιωσα την ανάγκη , μόλις ξύπνησα να ανοίξω το παράθυρό μου να μπει το Φως και οι μοσχοβολιές της Άνοιξης διαπέρασαν το είναι μου…
Τα τιτιβίσματα των πουλιών με έκαναν να αισθανθώ πως κάθε μέρα ,
έχω το χρέος να πω ευχαριστώ σε Εκείνον που μου έδωσε Πνοή από την Πνοή Του, που μου δίνει δύναμη, να συνεχίσω τον καλό αγώνα της ζωής και της δημιουργίας,
που κάθε μέρα που ξημερώνει είναι μια νέα μέρα με χρώματα και Φως , με Αγάπη με Ομορφιά με Ειρήνη…
Σε αυτά θέλω να εστιάζομαι καθημερινά, σε όλα αυτά που τα θεωρώ δεδομένα, και που τελικά δεν γνωρίζεις ποτέ τι το αύριο ξημερώνει για τον καθένα μας…
Ευχαριστώ που Υπάρχω, που αναπνέω, σκέφτομαι, αισθάνομαι , Ζω!
Καλή σας μέρα αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες και μην ξεχνάτε να είστε ευγνώμονες για το καθετί!
Ρένα Γ. Τζωράκη©.
να πω ευχαριστώ για τον σύντροφο, που έχω πλάι μου,
για τα παιδιά μου, τους γονείς μου, τα αδέλφια μου,τους υπέροχους συναδέλφους και φίλους μου…
Για όλα αυτά που θεωρείς αυτονόητα και δεδομένα…
Και όμως τίποτε από όλα αυτά δεν είναι δικά σου, όλα τα δανείστηκες προσωρινά, μέχρι να φύγεις από τον εφήμερο και μάταιο τούτο κόσμο…
Τίποτε δεν μας ανήκει, τίποτε μ’ ακούς!
Τίποτε και μεις βουλιάζουμε κάθε μέρα στην αδράνεια, την μιζέρια, την κακομοιριά της αρνητικής καθημερινότητας…
Εστιαζόμαστε στα πράγματα που δεν έχουμε ,αντί να είμαστε ευγνώμονες για όλα αυτά τα μικρά και ασήμαντα για κάποιους , αλλά τελικά τόσο σημαντικά!
Σήμερα ένιωσα την ανάγκη , μόλις ξύπνησα να ανοίξω το παράθυρό μου να μπει το Φως και οι μοσχοβολιές της Άνοιξης διαπέρασαν το είναι μου…
Τα τιτιβίσματα των πουλιών με έκαναν να αισθανθώ πως κάθε μέρα ,
έχω το χρέος να πω ευχαριστώ σε Εκείνον που μου έδωσε Πνοή από την Πνοή Του, που μου δίνει δύναμη, να συνεχίσω τον καλό αγώνα της ζωής και της δημιουργίας,
που κάθε μέρα που ξημερώνει είναι μια νέα μέρα με χρώματα και Φως , με Αγάπη με Ομορφιά με Ειρήνη…
Σε αυτά θέλω να εστιάζομαι καθημερινά, σε όλα αυτά που τα θεωρώ δεδομένα, και που τελικά δεν γνωρίζεις ποτέ τι το αύριο ξημερώνει για τον καθένα μας…
Ευχαριστώ που Υπάρχω, που αναπνέω, σκέφτομαι, αισθάνομαι , Ζω!
Καλή σας μέρα αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες και μην ξεχνάτε να είστε ευγνώμονες για το καθετί!
Ρένα Γ. Τζωράκη©.
