Η συγκεκριμένη πρόταση είναι απόσπασμα ,
από το ποίημα του Έλληνα ποιητή Παλλαδά του Αλεξανδρεύς, που έζησε τον 4ομ.Χ. αιώνα ,
ο οποίος (θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού).
Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, του βίου τεθνηκότος;
Σε απόδοση στη νέα Ελληνική γλώσσα σημαίνει:
μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,
εμείς οι Έλληνες, που έχουμε περιπέσει σε συμφορά
νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο;
ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;
