Είναι από τις αληθινές ιστορίες που γράφει η ζωή και μοιάζουν με παραμύθια!
Κάνοντας το γύρο του γυάλινου κόσμου μας το διάβασα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας γιατί με συγκίνησε ιδιαίτερα!
Ποιός είπε ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν εκείνα που τους αποκρύβουν οι μεγάλοι, για να τα προστατέψουν, να μην τα τραυματίσουν ψυχικά...
Και όμως τα παιδιά καταλαβαίνουν από το άγγιγμα, από το βλέμμα, από διαίσθηση...
Διαβάστε το άρθρο και θα κατανοήσετε....
Ήταν το 2006, λίγο πριν τα έκτα της γενέθλια, όταν η μικρή Elena διεγνώσθη με όγκο στον εγκέφαλο. Επρόκειτο για ένα είδος καρκίνου το οποίο εμφανίζεται σε παιδική ηλικία και δεν θεραπεύεται. Οι δύο γονείς αποφάσισαν να μην της αποκαλύψουν την πλήρη αλήθεια για την κατάσταση της υγείας της, αλλά εκείνη, απ’ ότι φαίνεται, είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει πολύ χρόνο ακόμα.
Κάποιες ξαφνικές δυσκολίες στην ομιλία και στο βάδισμα ήταν αρκετά ανησυχητικά σαν σημάδια ώστε οι γονείς της μικρής Elena να θορυβηθούν και να κλείσουν ραντεβού με τον παιδίατρο. Εκείνος τους έστειλε αμέσως για περαιτέρω εξετάσεις ώστε να βεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για κάτι σοβαρότερο.
Δυστυχώς η πραγματικότητα τον διέψευσε, αφού, όπως φάνηκε από τις εξετάσεις η Elena, είχε προσβληθεί από ένα μη ιάσιμο είδος καρκίνου στον εγκέφαλο. Το πόρισμα του γιατρού ήταν στην Elena είχαν απομείνει μόλις 5 μήνες ζωής. Τελικά, το μικρό κορίτσι έζησε εννέα. Το πιο φοβερό όμως είναι ο τρόπος που τους αξιοποιήσε, ακόμα κι αν -όπως είπαμε παραπάνω- δεν είχε πλήρη γνώση της κατάστασης της.
H οικογένεια Desserich έχει άλλη μια κόρη, την Grace. Η Grace ήταν μόλις τριών όταν η Elena διαγνώσθηκε με όγκο στον εγκέφαλο. Έτσι, ο πατέρας των δύο κοριτσιών, αναγνωρίζοντας ότι η Grace ήταν πολύ μικρή ώστε να κρατήσει στη μνήμη της στιγμές με τη μεγαλύτερη της αδερφή, έφτιαχνε σημειώματα και χαρτάκια πάνω στα οποία αποτύπωνε στιγμές των δύο κοριτσιών. Αυτό που δεν φανταζόταν ήταν ότι αυτή η πρωτοβουλία του θα ενέπνεε την -εν αγνοία της- άρρωστη Elena να δημιουργεί τα δικά της σημειώματα αγάπης για τους γονείς και την αδερφή της.
Έτσι, κατά τη διάρκεια των θεραπειών της, η Elena έγραψε και ζωγράφισε δεκάδες χαρτιά, τα οποία παράλληλα έκρυβε μέσα σε κουτία, σε βιβλία, σε συρτάρια και βαλίτσες, ακόμα και μέσα στις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ακόμα και δύο χρόνια μετά το θάνατό της, οι γονείς της έβρισκαν σημειώματα. Αν και, κατά βάση, πιστεύουν ότι το έκανε μιμούμενη τη συνήθεια του μπαμπά της, μέσα τους νιώθουν ότι το έκανε γιατί ίσως να διαισθανόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και αυτός ήταν ο τρόπος της να τους καθησυχάσει ότι θα τους αγαπά ακόμα κι όταν πάψει να βρίσκεται κοντά τους.
Δείτε τα σημειώματα και την ψυχή που τόσα αισθανόταν…
Ένα δάκρυ αφήνω στην παιδική αθωότητα σαν προσευχή , σαν επίλογο…
Εσείς θα το κρίνετε…
Ένα δάκρυ αφήνω στην παιδική αθωότητα σαν προσευχή , σαν επίλογο…
Εσείς θα το κρίνετε…
