Άλλη μια Καλλιρρόη της ελληνικής μυθολογίας, ήταν μια όμορφη παρθένος από την Καλυδώνα. Ήταν τόσο όμορφη, που αρκετοί ήταν εκείνοι που διεκδικούσαν να κερδίσουν την αγάπη της. Ένας από αυτούς, ήταν ο Κόρεσος, ιερέας του θεού Διόνυσου, που την ερωτεύτηκε παράφορα. Παρόλο που η θέση του, δεν του επέτρεπε να έχει πάθη, κυνηγούσε έντονα την όμορφη Καλλιρρόη, η οποία απέκρουε συνεχώς τις ερωτικές του πιέσεις.
Ο Κόρεσος παραπονέθηκε για την άρνηση της Καλλιρρόης στον Διόνυσο, με αποτέλεσμα ο θεός να στείλει στους κατοίκους της Καλυδώνας τρέλα.
Οι Καλυδώνιοι συμπεριφέρονταν σαν μανιασμένοι μεταξύ τους και η πόλη κινδύνευε να καταστραφεί από τους ίδιους της τους κατοίκους. Όταν επισκέφτηκαν το μαντείο της Δωδώνης για να τους συμβουλεύσει πώς θα απαλλαγούν από αυτή την κατάσταση, δέχτηκαν χρησμό που έλεγε ότι όφειλαν να θυσιάσουν στον Διόνυσο, την υπαίτιο της ομαδικής παραφροσύνης, Καλλιρρόη ή οποιονδήποτε άλλο θα έπαιρνε τη θέση της. Όταν έφεραν την άτυχη κοπέλα στο ναό του Διονύσου για να θυσιαστεί, την εκτέλεση θα την πραγματοποιούσε ο Κόρεσος. Αλλά εκείνος, παρέμενε ακόμη ερωτευμένος μαζί της, δεν άντεξε να θυσιάσει την κοπέλα, οπότε αυτοκτόνησε, παίρνοντας τη θέση της, για να γλυτώσει η ίδια. Στη συνέχεια, η Καλλιρρόη αναγνωρίζοντας το μεγαλείο της αγάπης του Κόρεσου, από τις τύψεις και την ντροπή της, έπεσε μέσα στη λιμνούλα μιας πηγής, η οποία από τότε πήρε το όνομά της.
Ο μύθος της Καλλιρρόης και του Κόρεσου αναφέρεται μόνο στον Παυσανία, ο οποίος δε ταυτίζει ρητά αυτήν την Καλλιρρόη με την κόρη του Αχελώου.
Η ερμηνεία του παραπάνω μύθου είναι πολύ εύκολη, αν υπολογίσουμε πως ο Διόνυσος είναι ένας θεός που καθιερώθηκε πολύ αργά, στις αρχές των ιστορικών χρόνων, καθώς και ότι η Καλυδώνα είχε μια παράδοση «Ασέβειας» μια που δεν θυσίαζαν και στην Αρτεμη, εξ ου και η τιμωρία του «Καλυδώνιου Κάπρου». Επίσης, ας υπολογίσουμε πως όλοι οι μύθοι για την καθιέρωση της Διονυσιακής λατρείας λένε πως αυτό έγινε αιματηρά και «περίεργα». Ουσιαστικά η λατρεία του θεού επιβλήθηκε με βία. Προφανώς, λοιπόν, η άρνηση της Καλλιρρόης εξελήφθη ως γενική υποτίμηση της λατρείας του Διονύσου (μια που ο Κόρεσος ήταν ιερέας του) και έτσι, οι ιερείς του καλλιέργησαν ομαδική ψύχωση ενοχής στον πληθυσμό, για να μην πούμε ότι χρησιμοποίησαν και «βότανα» για να το επιτύχουν.
Ο Κόρεσος και ο έρωτάς του όμως ήταν ο «αδύνατος κρίκος» του σχεδίου.
Ο Κόρεσος και ο έρωτάς του όμως ήταν ο «αδύνατος κρίκος» του σχεδίου.