Μπορεί ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Ποιητής του Ήλιου και της Αγάπης, να μην βρίσκεται πια ανάμεσά μας, όμως βρίσκεται το έργο του χαραγμένο με γραφή ανεξίτηλη στο βιβλίο της σκέψης μας...
Κοντά μας οι διαχρονικοί του στίχοι , αστραφτεροί από τον Ήλιο και την Αγάπη, ολοζώντανοι κι αναλλοίωτοι μέσα στην ψυχή μας…
Για να μας φωτίζουν, για να μας καθοδηγούν, για να μας ταξιδεύουν… Εκεί, όπου ο ίδιος ταξίδευε ακατάπαυστα…
Στο Φως της Αγάπης!
![]()
"Από το ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, 1961"
Το βάθος της σταγόνας
Οι αριθμοί μου εξαντλήθηκαν μετρώντας το βάθος
της σταγόνας που στάλαξε πάνω απ'το φύλλο
του δέντρου στο χέρι μου. Ξανάρχισα πάλι
... και πάλι εξαντλήθηκαν.
Κύριε,
που τελειώνει το φως;
Που τελειώνει η αγάπη;
Που τελειώνουν τα χρώματα;
Από την ενότητα «Το Σύμπαν και η ανθρώπινη παρουσία»
Το βάθος της σταγόνας του Νικηφόρου Βρεττάκου
Μουσική: ''Η σκόνη του χρόνου ''της Ελένης Καραΐνδρου
