Στην σύγχρονη εποχή ο όρος είναι ψηλομύτης φανερώνει τον σνομπ άνθρωπο, τον γεμάτο περηφάνεια, αλαζονεία και υπερεκτίμηση του εαυτού του.
Μια ενδιαφέρουσα εξήγηση δίνει ο Τάκης Νατσούλης, συζητώντας την προέλευση της φράσης «είναι ψηλομύτης» που έχει φτάσει σήμερα να σημαίνει το σνομπ άνθρωπο.
Όπως λέει, σε κάθε εποχή, οι άνθρωποι είχαν διαφορετική αντίληψη για την γυναικεία ομορφιά. Οι αρχαίοι Έλληνες ήθελαν τη γυναίκα ψηλή, εύρωστη, με δυνατούς ώμους και μικρό στήθος.
Αντίθετα, οι Βυζαντινοί την προτιμούσαν αδύνατη, χλομή με μεγάλα μελαγχολικά μάτια και λεπτά χείλη.
Ωστόσο, όταν οι Φράγκοι κατάλαβαν την Ελλάδα, επειδή οπωσδήποτε, έμειναν πολλά χρόνια στον τόπο μας, αναγκάστηκαν να φέρουν τις γυναίκες τους εδώ, γιατί οι πατρικίες δεν τους συγκινούσαν με την «καχεκτική» εμφάνισή τους.
Οι Φράγκισσες, όπως και οι αρχαίες Ελληνίδες, ήταν ψηλές, ξανθιές, εύρωστες και μπορούσαν να σταθούν δίπλα στους εύσωμους άντρες τους, με τις βαριές πολεμικές πανοπλίες τους.
Όπως ήταν επόμενο, οι γυναίκες αυτές έκαναν εντύπωση στις δικές μας και με τον καιρό άρχισαν να τις μιμούνται. Φυσικά, σε όλα τα κατάφερναν, εκτός από το πρόσωπό τους που ήταν στρογγυλό, ροδοκόκκινο και με τη μύτη ελαφρά προς τα πάνω.
Έτσι, όταν καμιά Ελληνίδα είχε τη μύτη ελαφρά ανασηκωμένη λίγο ψηλά -όπως δηλαδή οι Φράγκισσες- οι φιλενάδες τής έλεγαν ότι «αυτή είναι ψηλομύτα», ο τύπος της εποχής, όπως θα λέγαμε εμείς.